گزارش بلك بلاگ؛
امداد در سیل و كرونا، كمك مومنانه و محرم
بلك بلاگ: در بین همه اخبار بد معیشتی و نابسامانی مدیریتی؛ اتفاقاتی در عرصه رویدادهای مردمی در حال رخ دادن است. رویكرد بازگشت به مردم با قوت در حال تداوم و باز كردن جای خود است.
خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ: محمود کریمی، مداح و مدیحه سرای مشهور دوده احتمالاً حدس نمی زد که کاری که در دهه اول محرم امسال انجام داد به زودی به یک اتفاق تاریخ ساز در روایت رویکرد مردمی انقلاب بدل می شود. حرکت او و تعداد دیگری از مداحان که دل به دریای مردم زدند؛ هیئت های پرطمطراق و پرطرفدارشان را رها کردند و برگزاری هیئت های سیار و کوچک اما با بدنه مردم را انتخاب کردند؛ نمادی واقعی برای از حرکت نیفتادن چرخ های انقلاب است. انقلابی که همه بار محتوایی و مصداقی اش را از چیزی به نام «مردم» می گیرد.
روزگار آخرالزمانی امروز ایران؛ روزگار تجربه کردن اتفاقات و رویدادهایی است که فقط در کتاب ها و یادها؛ آنها را خوانده ایم. دو سه سال اخیر یکی از عجیب ترین دوره های تاریخی ایران است و تعدد اتفاقات؛ فرصت تمرکز بر روی آنها را کاهش داده است. پشت سر هم رخ می دهند و تحلیل یکی شروع نشده دیگری شروع می شود. در بین همه اتفاقات اما چیزی به نام کرونا همه چیز را بهم می زند و مبدا تاریخ اجتماعی جدیدی در ایران می شود. همه شئون زندگی ایرانی یک دفعه گرفتار دگرگونی می شود و تعاریف جدیدی از فرد و اجتماع در بدنه جامعه جاری می شود. چالش برخورد محرم با کرونا اما از همان ابتدای شیوع ویروس کرونا و خصوصاً پس از ماه رمضان پرماجرای امسال در ذهن ها و دل ها جاری است. در بین همه نگرانی ها و ناامیدی ها از به حاشیه رفتن مردم در جریانات اصلی انقلاب، از میان متحیران و سنت گرایان بی انعطاف به ناگهان جریانی که نزدیکترین نسبت را به مردم معمولی و بدنه جامعه دارد سر برمی آورد و یکی از مردمی ترین مراسم های آئینی تاریخ انقلاب امسال رقم می خورد. مردم خود به میدان می آیند و معادلات را تغییر می دهند.
در میان همه نگرانی ها و ناامیدی ها از به حاشیه رفتن مردم در جریانات اصلی انقلاب، از میان متحیران و سنت گرایان بی انعطاف به ناگهان جریانی که نزدیکترین نسبت را به مردم معمولی و بدنه جامعه دارد سر برمی آورد و یکی از مردمی ترین مراسم های آئینی تاریخ انقلاب امسال رقم می خورد. مردم خود به میدان می آیند و معادلات را تغییر می دهند تبارشناسی حضور جریان ساز و تاریخ ساز مردم در تاریخ دهه اخیر به سال ۹۸ برمی گردد. ابتدای سال پیش سیلی مهیب استان های غربی کشور را دربرمی گیرد و جامعه یک دفعه در بحران فرو می رود چیزی در حدود یک سوم کشور درگیر مشکلات فزاینده ای می شود زندگی برخی از ایرانیها ویران می شود و آب با بی رحمی تمام آدم ها و خانه ها را از سر راه خود برمی دارد. همه غافل گیر شده اند و مدیریت فشل دولتی که سابقه عدم کارکرد بموقع و متناسبش؛ این اتفاقات را ترسناک تر نیز می کند تا به خودش بیاید مردم آواره شده اند و خانه و زندگی شان را آب های گل آلودی فرا گرفته است که خیال فرونشستن ندارند.
سیل در گلستان و بعدتر لرستان و خوزستان ملت ایران را به حرکت درمی آورد و حماسه ای شگفت و باورنکردنی در بین مردمانی به وجود می آورد که زیر رگبار تندی از شماتت اجتماعیِ بی توجهی به همنوع قرار دارند. با شروع اتفاقات دامنه دار تلخ ابتدای سال در شمال و غرب کشور فضای عمومی کشور یک دفعه دگرگون می شود. ملت ایران از هر نقطه جغرافیایی کشور با دست پر یا خالی به یاری سیل زدگان می شتابند و آنچه باقی می ماند برای همه آنهایی که دهه طلایی شصت را درک کرده اند یادآور همان روزهاست. جهاد مردمی برای کمک رسانی به لطمه دیدگان از سیل؛ حاوی نشانه های مهم و جدیدی برای اجتماع است. هیئت های مذهبی؛ تشکل های انقلابی؛ بسیج و دیگر سازمان های مردم نهاد به پا می خیزند و نشان می دهند که نیاز به محاسبات جدیدی درباره گفتگو از حضور مردم در تاریخ انقلاب است.
گروه های جهادی؛ بسیجی ها، روحانیون و تمام آرمانگرایی جوانی که سالهای سال زیر بار انبوه بی آرمانی های دولتی و ساختاری به مرحله ناامیدی نزدیک شده بودند در حال نجات خودشان و انقلاب بودند. گروه های جهادی نخستین پیش قراولان انقلاب هستند که به گلستان و لرستان و خوزستان می رسند در شرایط سخت و پیچیده ای که نهادهای دولتی و مسئولین در بهت غافلگیری و فشار همه جانبه فاجعه به سر می برند مردم حاضر می شوند و ایران را نجات می دهند.
هنوز تبعات سیل تمام نشده که ویروسی که به زودی به لقب منحوس از طرف رهبر انقلاب مشهور می شود وارد ایران می شود و همه چیز را بهم می ریزد. همه هراسیده اند و به فاصله چند روز خیابان های شهرها و شهرستان های ایرانی خالی می شود. ویروس ناشناخته ای که کم کم به کشته های چند صدنفری در ایران منجر می شود اما روی دیگری هم دارد: شجاعت فرزندان انقلاب.
هنوز تبعات سیل تمام نشده که ویروسی که به زودی به لقب منحوس از طرف رهبر انقلاب مشهور می شود وارد ایران می شود و همه چیز را بهم می ریزد. همه هراسیده اند و به فاصله چند روز خیابان های شهرها و شهرستان های ایرانی خالی می شود. ویروس ناشناخته ای که کم کم به کشته های چند صدنفری در ایران منجر می شود اما روی دیگری هم دارد: شجاعت فرزندان انقلاب آنها همراه کادر درمان به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به مسائل بهداشتی و درمانی ورود پیدا می کنند. از تولید ماسک و توزیع مواد ضدعفونی کننده تا حضور طلاب و بسیجی ها در بیمارستان ها و کمک کردن به پرستارها نشانه وجه دیگری از شیوع ویروس کرونا در کشور است. در صف اول اما کادر درمان، پزشکان و پرستان مثل همیشه ایستاده اند. پزشکان و پرستاران ایرانی که در سالهای اخیر زیر فشار اجتماعی سوداندوزی و خطاهای پزشکی قرار گرفته بودند یک دفعه برپا می خیزند و نشان می دهند که تعمیم تصویر حقه بازانه از معدودی از جامعه پزشکی به تمام آنها ناروا است و حقیقت ندارد. پزشکان و پرستاران در خط مقدم مقابله با این بیماری سخت قرار می گیرند. در صورتیکه خانواده های آنها نگران ترین ایرانی های این روزها هستند و در صورتیکه هر چند روز یک بار؛ خبر شهادت یکی از آنها به سبب تلاش و پیگیری برای مداوای بیمارانشان منتشر می شود. روزگار طولانی رنج تازه شروع شده است و پرستاران و پزشکان قصد عقب نشستن ندارند.
در همین روزهای کرونایی و معیشت سخت ایرانی ها، سیل همدلی مردم ایران به یکدیگر با کمک رسانی های معیشتی و هر نوع دیگری از کمک رسانی نیز شکل می گیرد. رهبر انقلاب از رزمایش کمک مومنانه و مواسات صحبت می کند و مردم بار دیگر نشان می دهند که قرار نیست تاریخ پرحماسه ایرانی را فراموش کنند. سیل کمک های مردمی به مناطق محروم روانه می شود و مردمی که خود درگیر معیشتی سخت در سال پرتحریم کرونایی شده اند؛ همدیگر را فراموش نمی کنند و به معنای واقعی کلمه به داد همدیگر می رسند.
این سنت حسنه ایرانی، البته قبل از این هم وجود داشته است؛ اما آنچه این روزها اتفاق می افتد اعجاب انگیز است. باز کردن گره های زندگی پرمشکل این روزهای هم وطنان به دست یکدیگر با زمینه سازی و آماده کردن بستر توسط نهادهای رسمی، نشانه دیگر برای تحلیل تحولات این سالهای جامعه ایرانی است.
حالا در محرم امسال؛ آزمون بزرگی برای مداحان و مدیحه سرایان برقرار بود آزمونی که آنها با تعطیلی مجالس شان هم نمره قبولی را دریافت می کردند. اما آنهاٰ فرزندان قدیمی و جدید انقلاب راه دیگری انتخاب کردند. بازسازی هیئت های ساده و کوچک محلی در شرایطی که ستاد کرونا هر چهل و هشت ساعت رأی خودرا عوض می کرد انتخاب خلاقانه مداحان دوده در تهران و خیلی از شهرستان ها بود تا نشانی باشد برای نادرستی استدلال آنهایی که ظرفیت های مردمی انقلاب را اختتام پذیرفته می دانستند. آنها مردم را انتخاب کردند و مردم هم کم نگذاشتند.
محمود کریمی پشت سر وانتی راه افتاد؛ بلندگو دست گرفت و کوچه به کوچه شهر را گشت و برای همه مردمی که امکان و فرصت رفتن به هیئات دیگر را نداشتند روضه خواند و با تک تک ساختمان های شهر گریه کرد. مهدی رسولی، محمد پویانفر، مهدی سلحشور، میثم مطیعی و…؛ چند روز محرم را به روضه خوانی در خانه های کوچک پدران و مادران شهدا اختصاص دادند. در کوچه های تنگ و باریک باردیگر موکت ها و فرش ها پهن شد و مداح ها باردیگر مقابل مخاطبانی نشستند که شیفته آنها نبودند و نوحه های معروفشان را حفظ نبودند. آنها روبروی مردم معمولی نشستند و کار سختی را آغاز کردند که شاید در مناسک مداحی برای یک مداح جوان تازه کار مناسب بود.
محرم امسال تصاویر اسطوره ای زیادی دارد. مداح مشهوری که در تکیه ای که کودکان با چادر مادرهایشان درست کرده اند نشسته است و با آنها سینه زنی می کند. مداح زانوزده ای مقابل یک مادر شهید که از او تقاضای شهادت می کند و مادر شهید به او می گوید شما باید بمانید تا آقا تنها نماند. مرد کهنسالی که تنهای تنها در خیابان منزلشان زنجیرزنی می کرد. حضور یک مداح مشهور در مناطق محروم و حاشیه ای تهران. رهبری که برای احتیاط در حفظ سلامتی مردم؛ مراسم های عزاداری بیتش را خالی از جمعیت برگزار می نماید و در نهایت هیئت های بزرگی که این دفعه خود مردم نظم و بهداشت آنها را تضمین کردند؛ خود مردم فضا را کنترل کردند و خود مردم هم ثمره یک محرم فراموش نشدنی را به دست آوردند.
رهبر انقلاب در انتهای یکی از سخنرانی های تلویزیونی اخیر خود آرزو کرده بود که کاش یک آوینی بود و خیز مردمی مواسات و کمک های مومنانه در روزهای کرونا را روایت می کرد. اتفاقاتی که نیاز به یک آوینی دارند در حال زیادتر شدن است و رسانه ها و تریبون ها همچنان از مردم عقب هستند.
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب