گفت وگو با فرهاد عابدینی
مهاجرانی که متوقف می شوند
به گزارش بلک بلاگ، فرهاد عابدینی با اشاره به تفاوت های بومی و فرهنگی ایران با کشورهایی مانند کانادا و آمریکا، می گوید: فضای آن جا، فضایی نیست که عموماً در کار شاعران بعد از مهاجرت پیشرفت زیادی بتوان دید و گفت کار درخور و شایسته ای انجام داده اند.
این شاعر در گفت و گو با ایسنا درباره ی کیفیت فعالیت ادبی شاعران مهاجر، بعد از مهاجرت در سالهای اخیر بیان کرد: دوستانی که من می شناسم، مشغول هستند؛ نشر انار در کانادا گزیده ای از شعرهای شاعران در ایران را چاپ می کند. با من هم تماس گرفتند و گفتند که می خواهند گزیده ای از آثارم را چاپ کنند. انتخاب آثار را هم به خودم واگذار کردند. من هم از بین ۱۰ مجموعه‌ی شعرم تعدادی را انتخاب کردم. کتاب حاصل با عنوان «شهر بی باران»، حاصل نیم قرن فعالیت شعری من است. نخستین کتاب من در سال ۱۳۵۲ چاپ شده بود.
وی در ادامه اظهار داشت: این نشر مجموعه هایی را هم از خانم فرزانه قوامی، بنفشه حجازی و... منتشر نموده است. بر این اساس، می توان گفت شاعران ایرانی در کانادا فعال می باشند. افراد دیگری هم جلسات ادبی برگزار می کنند. در آمریکا هم همچنین است؛ حداقل سه، چهار مجله‌ی ادبی می شناسم که شعر شاعران ایرانی را چاپ می کنند.
عابدینی همین طور به برخی شاعران فعال در زمینه‌ی ادبیات مهاجرت اشاره نمود و ضمن نام بردن از مجید روشن گر اضافه کرد: این از فعالیت شاعران است که موجب می شود خروجی به مجله و کتاب برسد.
این شاعر در پاسخ به پرسشی درباره‌ی افول فعالیت ادبی عده ای از شاعران و نویسندگان بعد از مهاجرت، بیان کرد: من با بسیاری از این شاعران دیدار و جلسه داشته ام و مجله های شان را می خوانم. غم غربت و دوری و نبود فضای بومی ایران بر فعالیت آنها تأثیرگذار است. به هر حال، خیلی ها هم هستند که همچنان شعر می گویند؛ کسانی مانند مرحوم عباس صفاری. اما قابل تأمل است که با ایران ارتباط داشته اند؛ وگرنه فضای آن جا فضایی نیست که عموماً بتوان پیشرفت زیادی بعد از مهاجرت در کار شاعران دید و گفت کار درخور و شایسته ای انجام داده اند.
فرهاد عابدینی افزود: فضای بومی بعد از مهاجرت با فضای بومی ایران خیلی فرق دارد؛ به ویژه ارتباط ها در این جا نزدیک تر است. تعدادی از دوستان جلساتی را در خانه های یکدیگر برگزار می کردند اما برای رسیدن به خانه‌ی هر یک از آنها بطورمثال حداقل باید دو ساعت رانندگی کرد. بُعد مسافت و بعد فرهنگی متفاوت با ایران در کشورهایی مثل کانادا و آمریکا بر شعر شاعران تاثیر مثبتی نگذاشته است. برای همین نمی شود انگشت گذاشت و گفت خیلی پیشرفت و دگرگونی به وجود آورده اند.
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب