یادداشت، احمد ذوعلم
شورای عالی كتاب صداوسیما آزمودن چندباره آزموده
بلک بلاگ: عنوان شورای عالی کتاب صداوسیما خیال آدم را تخت می کند که قرار نیست اتفاق خاصی در ترویج کتاب خوانی بیفتد. تجربه های مکرر شکل گیری این شوراها نشان میدهد که کمکی به گسترش کتابخوانی نمی گردد.
خبرگزاری مهر- فرهنگ و اندیشه: هفته گذشته بود که خبر رسید شورای عالی کتاب صداسیما تشکیل و بدون رسانه ای شدن کار خودرا آغاز نموده است. در گفت و گو با محسن پرویز یکی از اعضای این شورا درباره جزئیات فعالیت آن صحبت کردیم. در همین رابطه احمدذوعلم از فعالان حوزه نشر و رئیس سابق مرکز رسانه ای شیرازه نقدی درباره تشکیل این مدل شوراها نوشته که از نظر می گذرد:
هنگامی که در سال ۹۲ فعالیت خودرا در مرکز رسانه ای شیرازه شروع کردم آرزوی تبدیل کتاب به عنصری جذاب برای حضور در برنامه های تلویزیونی را داشتم. آرزویی که البته ظرف مدتی نه چندان زیاد محقق شد؛ هرچند نصفه نیمه و ناتمام. یکی از ماموریت های اصلی شیرازه ارتباط با صداوسیما برای حضور کتاب در شبکه های تلویزیونی بود. با اندک تجربیاتم در حوزه ی کتاب و خرده دانشی که در زمینه ی هنر و رسانه داشتم مطمئن بودم حضور درست کتاب در قاب تلویزیون، می تواند این محصول فرهنگی را به کالایی جذاب جهت استفاده ی مخاطب تبدیل کند. تا قبل از آن تصور بسیاری این بود که در بین برنامه سازان تلویزیونی مقاومتی برای حضور کتاب در برنامه های سیما وجود دارد. تجربه ی شیرازه خلاف این را به ما ثابت کرد.
در مرکز رسانه ای شیرازه دو هدف اصلی برای ارتباط با صداوسیما طراحی کردیم: اول ارتباط مستقیم با تهیه کنندگان تلویزیونی و گپ وگفت های مستمر با آنها برای دریافت دغدغه ها و مسائل شان در حوزه ی کتاب، و دوم ارتباط با گروه های برنامه ساز و مدیران شبکه های تلویزیونی برای طراحی برنامه های مستقل در حوزه ی کتاب. با دوستان رسانه ای و کارشناسان کتاب ساعت ها جلسه برگزار کردیم تا بتوانیم به برای خروجی هایی باکیفیت مشورت و برنامه ریزی نماییم. نتیجه کوشش های همکارانم در آن سال ها حضور موثر کتاب در برنامه های مختلف تلویزیونی و طراحی و تولید برنامه هایی مستقل در حوزه کتاب خوانی بود. حجم درخواست ها و ابراز علاقه ی تهیه کنندگان برای حضور در برنامه هایشان گاهی به اندازه ای بود که از پس همه ی آنها بر نمی آمدیم و شرمنده ی برنامه سازان می شدیم. با این وجود ثمرات برخی از آن فعالیت ها هنوز هم در بهترین برنامه های کتاب سیما دیده می شود. آن تجربه شیرین اما کوتاه به من آموخت که می توان با برنامه ریزی درست قاب تلویزیون را برای علاقمند کردن مخاطب به کتاب به خدمت گرفت. هنوز هم بعد از گذشتن چند سال گاهی دوستان برنامه ساز ابراز لطف می کنند و درخواست می کنند برای طراحی حضور درست کتاب در برنامه هایشان. و این یعنی هنوز علاقه مندی به حضور درست کتاب در برنامه های تلویزیونی وجود دارد.
و اما بعد؛ چند روز پیش خبری منتشر گردید در خصوص شکل گیری «شورای عالی کتاب سازمان صداوسیما» زیر نظر رئیس این سازمان. تشکیل چندباره شورایی برای کتاب در سازمان صداوسیما و این دفعه با عنوان پرطمطراق «شورای عالی کتاب صداوسیما» خیال آدم را تخت می کند که قرار نیست اتفاق خاصی در حوزه ترویج کتاب خوانی بیفتد. تجربه های مکرر شکل گیری شوراهایی از این دست نشان میدهد که در عمل شکل گیری شان کمکی به گسترش کتاب خوانی نمی نماید. می توان حدس زد با تشکیل این شورا در بهترین حالت برنامه هایی عمدتا شامل کلیپ های تلویزیونی با لوگو و امضای شورای عالی کتاب صداوسیما ساخته و پخش می شود و پس از مدتی شکل گیری جلسات و حضور اعضا کم رنگ می شود و عملاً شورا به تعطیلی کشیده می شود.
دلیل این امر کاملاً واضح است. شورایی که بودجه و توان و از همه مهم تر سازوکار تولید در اختیار ندارد و اتصالش با شبکه برنامه سازان سیما مبهم و نامشخص است، عملاً شورایی بی خاصیت است که مجبور است تنها به تصویب و اعلام خواسته هایش بسنده کند.
آیا بهتر نیست بجای تجربه مکرر آزموده ها تلاشی برای ترغیب برنامه سازان تلویزیونی و استفاده از ظرفیت بزرگ شبکه فعالان حوزه ترویج کتاب کرد؟ آیا مطالعه دقیق آن چه در طول چند دهه گذشته در تلویزیون برای ترویج کتاب و کتاب خوانی انجام شده و طراحی برمبنای آن مطالعات کار دشواری است؟ آیا بررسی درست تجربیات کشورهای مختلف برای ترویج کتاب بوسیله رسانه هایشان کار پیچیده ای است؟
به زعم من هیچکدام از این کارها پیچیده و دشوار نیست. گسترش حضور کتاب در برنامه های تلویزیونی بیش از نیاز به شوراهای عالی نیاز به برنامه ریزی عملیاتی و استفاده ی درست از ظرفیت طراحان و برنامه سازان دغدغه مند و خلاق دارد. ای کاش فرصت ها را از دست ندهیم.
منبع: بلك بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب