توسط انتشارات سوره مهر،
راسته آهنگرها منتشر گردید
به گزارش بلک بلاگ کتاب راسته آهنگرها خاطرات خودنوشت محمدحسین شمشیرگرزاده توسط انتشارات سوره مهر منتشر گردید.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از مهر، کتاب «راسته آهنگرها» خاطرات خودنوشت محمدحسین شمشیرگرزاده، با شمارگان ۱۲۵۰ نسخه و در ۴۹۵ صفحه توسط انتشارات سوره مهر منتشر گردید. این کتاب روایتی صادقانه از شروع حیات و حرکت اجتماعی یک جوان دزفولی در راه رسیدن به زمان اعزام به خدمت سربازی در ماه های آغازین تهاجم ارتش بعثی به خوزستان است. صاحب خاطرات در سالهای میانسالی با رجوع به یادداشت های چند دهه بعد از آخر جنگ تحمیلی و دوران جنگ تحمیلی، ضمن توجه دقیق به جزئیات و مستندات وقایع، به روایت خاطرات دوران کودکی، نوجوانی، خدمت نظام وظیفه، رزم و ایثارگری در راه باورهای اعتقادی و آرمان های نسل جوان برآمده از انقلاب اسلامی در دهه شصت پرداخته است.
این کتاب نوشته های سربازی است که مسیر زندگی خویش را در خدمت مقدس سربازی پیدا کرد و به این جمله که از قدیم الایام بر سرِ زبان ها جاری بود مهر تأیید زد، «برو خدمت تا آدم بشی! …» جنگ در نفس خود زشت و پلید و نامرد است. اما جنگ ما زیبا و دوست داشتنی بود. اصلاً ما اهل جنگ نبودیم. ما حتی دل کشتن یک گنجشک را هم نداشتیم. فرهنگ ما فرهنگ مسالمت و نوع دوستی است. جنگ بر ما که تازه تمرین آزادی می کردیم تحمیل شد. ما جنگ نداشتیم، دفاع می کردیم. از خاک، سرزمین، دین، ناموس، آزادی و هر آنچه در قاموس انسانیت جا می گرفت. از پشت میزِ مدرسه وارد معرکه جنگ شدیم. مشق جنگ را در معرکه جنگ می گرفتیم. تمرین مردانه جنگیدن و جانانه ایستادن و ایستاده مُردن را. واه که چه مردانه مرد می شدیم. روی کاغذ پس از مدرسه به سمت دانشگاه فلش زدیم، اما جنگ برای ما دانشگاهی از هنرمندی و زیباشناسی مردمانی را ترسیم می کرد که مسئولیت پذیر و وظیفه شناس بودند.
این اثر بعنوان نمونه ای موفق از خاطرات خودنوشت و مستند که با وسواس و دقت نظر فردی و ریزبینی صاحب خاطره نگارش یافته مورد مطالعه و توجه علاقه مندان به کتاب های حوزه خاطرات و ادبیات پایداری در سرتاسر ایران اسلامی قرار می گیرد و الگوی خوبی برای رزمنده ها و ایثارگرانی باشد که توانایی ثبت و ضبط خاطرات خویش را دارند.
نویسنده اثر، پیش نویسی از خاطرات خودنوشت را در سال ۱۳۹۶ به دفتر ادبیات هنر مقاومت حوزه هنری عرضه کرد که پس از چند مرحله کارشناسی و جلسه با نویسنده اثر، کمبودهای موجود در خاطرات استخراج و اصلاحات مورد نظر و پیشنهاد دفتر فرهنگ و مطالعات پایداری توسط وی در متن اِعمال شد.
در بخشی از کتاب می خوانیم:
«یک روز پیش از عملیات موهایش را کوتاه کردم. روز عملیات یک پایش قطع شد. ناراحت بودم. روی برانکارد دیدمش، روحیه بالایی داشت. نزدیکش که رسیدم، پرسیدم: «ابوالفضل پات قطع شده؟!»
خندید و اظهار داشت: «دیروز تو سرمو کوتاه کردی، امروز بعثی ها پایم را.»
با خنده گفتمش: «فعلاً دوره دوره ی کوتاه کردن اعضای ابوالفضله.»
بی معطلی اظهار داشت: «ولی خدا رو شکر هنوز زبونم کوتاه نشده!»
می خندید و بلبل زبانی می کرد، انگار نه انگار یک پایش قطع شده. ابوالفضل بچه مشهد بود. خوش خُلق و با مرام…»
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب