نوشتن از مرگ كوری تیلر منتشر شد؛
مرگ آگاهی و برنامه ریزی برای بهره بردن موثر از باقیمانده عمر
به گزارش بلک بلاگ کتاب نوشتن از مرگ نوشته کوری تیلر و ترجمه صنوبر رضاخانی توسط نشر هنوز منتشر گردید. تیلر بعد از آگاهی از سرطان به رمان نویسی روی آورد و نوشتن از مرگ آخرین کتاب اوست.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از مهر، نشر هنوز کتاب «نوشتن از مرگ» نوشته کوری تیلر و ترجمه صنوبر رضاخانی را با شمارگان هزار نسخه، ۱۵۰ صفحه و بهای ۴۴ هزار تومان منتشر نمود. کوری تیلر، رمان نویس و فیلمنامه نویس اهل استرالیاست که در طول فعالیت ادبی و هنری خود جوایز معتبری را به دست آورد. او به سال ۱۹۵۵ در کوئینزلند متولد شد. دوران کودکی اش را در فیجی و کنیا گذراند و در رشته تاریخ در دانشگاه استرالیا درس خواند.
تیلر برای شبکه ABC بعنوان نویسنده مستقل سینما و تلویزیون کار می کرد. فیلم تلویزیونی دو بخشی Alterations 1988 برای ABC همچون کارهای اوست. اولین آثار قلمی او هم مجموعه کتاب های کودکان Rat Tales and Bandaged Bear بود.
تیلر به سال ۲۰۰۵ به بیماری ملانوما (تومور با منشا سلول های ملانین دار) مبتلا شد و بعد از آن به رمان نویسی برای بزرگسالان روی آورد. اولین رمانش به نام «من و آقای بوکر» به سال ۲۰۱۲ جایزه بخش منطقه اقیانوس آرامِ نویسندگان کشورهای مشترک المنافع را به خود اختصاص داد.
رمان دوم او با عنوان «دشمن زیبای من» به سال ۲۰۱۴ نامزد جایزه مایلز فرانکلین شد. زمانی که وضع سلامتی او رو به وخامت گذاشت درباره مرگ، احساسات و زندگی اش از دوران کودکی، کتابی نوشت که ترجمه آن با عنوان «نوشتن از مرگ» حالا در دسترس ایرانی ها قرار دارد. این کتاب در فهرست کوتاه جایزه استلا ۲۰۱۷ قرار گرفت و در فهرست بهترین کتاب های باراک اوباما در سال ۲۰۱۷ هم جایی به خود اختصاص داد. تیلر در پنجم ژوئیه ۲۰۱۶ در سن ۶۱ سالگی دارفانی را وداع گفت.
«نوشتن از مرگ» سه بخش به ترتیب با این عناوین دارد: «تردید»، «خاک و خاکستر» و «انجام ها و آغازها». کتاب هرچند که جنبه های روانشناختی مرگ را مطرح می کند، اما کلماتی سرشار از امید به زندگی در آن است. قلم نویسنده هم جذاب است و میتوان این کتاب را به مثابه یک رمان هم خواند. با مطالعه این کتاب متوجه خواهیم شد که اندیشیدن به مرگ و آگاهی از مرگ قریب الوقوع بسیار در برنامه ریزی انسان برای انجام کارهای ناکرده و برنامه ریزی برای بهره بردن موثر از لحظات باقی مانده عمر، موثر است. کما این که تیلر هم بعد از آگاهی از بیماری سرطانش به رمان نویسی روی آورد.
در بخشی از فصل «انجام ها و آغازها» می خوانیم: «من کودکی خیال پرداز بودم. ایمان کودکانه ام به این که به قلمروی حیوانات تعلق دارم، فضایی جادویی برایم خلق کرده بود که تا سال ها با من بود. بی گمان این نوعی روال تدافعی بود در مقابل خلق و خوی مشکل ساز پدرم که روز به روز هم بدتر می شد، اما این طرز تفکر مزیت های دیگری هم برایم داشت. برای زمانی طولانی جهان برایم مجموعه ای بی پایان از کشف های باشکوه بود، انگار هرچیزی فقط و فقط برای شادی من خلق شده بود. من مست حس های متعدد و عاشق هرچیزی بودم که در اطرافم پیدا می شد. فقط تصور کنید وقتی ناگهان به فیجی نقل مکان کردیم، در آن مکان ناآشنای آکنده از زیبایی چگونه گیج و مبهوت شده بودم. برای بچه ای با ذهن لذت جوی من، فیجی شبیه ترین مکان به بهشت بود: گرم، اغواگر، سرشار از رایحه ها و رنگ ها و حس های بسیار قوی.»
تیلر همینطور درباره این که چرا رمان نویسی را دیر شروع کرده در این کتاب نوشته است: «نه، مردن روی خوب ندارد. مرگ اتفاقی بی نهایت اندوهناک است. اما به هر حال بخشی از زندگی است و هیچ گریزی از آن نیست. وقتی به این باور برسیم اتفاق های خوب می افتد. در تمام زندگی ام می پنداشتم مرگ برای همسایه است. فکر می کردم زمان نامحدودی در اختیار دارم و می توانم با طیب خاطر وقت گذرانی کنم. ازاین رو تا حد زیادی نگاهی سهل انگارانه به زندگی داشتم و چندان به خودم فشار نمی آوردم. حداقل این یکی از دلایلی بود که باعث شد خیلی دیر نگارش نخستین رمانم را آغاز کنم.»
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب