او همیشه بهانه به منظور زندگی داشت
به گزارش بلک بلاگ من و او همیشه سر این قضیه کشمکش داشتیم که آیا فوتبال آن قدر اهمیت دارد که به اندازه سینما آنرا دوست داشته باشیم یا نه؟ او معتقد بود همه این موضوعات بهانه هایی هستند به منظور زندگی و او عاشق این بهانه ها بود.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از ایسنا، احمد طالبی ن‍‍ژاد در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: «نوشتن از حمیدرضا صدر اندکی مشکل است. برای اینکه واقعا باورم نمی گردد که حمید را از دست داده باشیم. البته برای ما که یک زمانی در عالم همکاری رابطه بسیار نزدیکی با هم داشتیم کوچ او از سه سال پیش به آمریکا آن هم بدون اینکه به کسی چیزی بگوید و از دلیلش صحبت کند به این معنا بود که او را از دست داده ایم ولی به هر حال همیشه در یاد و خاطرات ما بوده و هست.
حمیدرضا صدر شخصیت کاریزماتیک و خوبی داشت، آدم چندوجهی بود، نه کینه ای در وجودش بود و نه حب و بغضی داشت. یک عاشق به تمام معنا. او عاشق دو چیز بود؛ سینما و فوتبال. تا آن حد افراطی که در سالهای اخیر سینما را قربانی فوتبال کرد. در حالیکه زمانی از پرکارترین منتقدان و نویسندگان سینمایی بود و با نشریات مختلف کار می کرد ولی از وقتی که بعنوان کارشناس فوتبال در تلویزیون تبدیل به یک چهره مردمی شده بود متاسفانه در مورد سینما کم کاری کرد و کمتر می نوشت و در مجامع سینمایی هم کمتر حضور پیدا می کرد. در حالیکه هم سواد سینمایی خوبی داشت و هم حافظه ای وحشتناک قوی داشت. آن قدر حافظه اش قوی بود که مثلاً درباره مشخصات و زندگی نامه بازیگر نقش فرعی فلان فیلم وسترن آمریکایی از او سوال می کردیم، او بلافاصله اطلاعات را عرضه می کرد همان گونه که در مورد فوتبال هم مردم شاهد بودند که چه اطلاعات وسیع و عمیقی داشت. با اینکه من و او همیشه سر این قضیه کشمکش داشتیم که آیا فوتبال آن قدر اهمیت دارد که به اندازه سینما آنرا دوست داشته باشیم یا نه؟ او معتقد بود همه این موضوعات بهانه هایی هستند به منظور زندگی و او عاشق این بهانه ها بود.
به هر حال حمیدرضا صدر کار نوشتن را بعنوان روزنامه نگار و در مرحله بعد منتقد در مجله زن روز در سالهای دهه شصت شروع کرد و بعد به ماهنامه سینمایی فیلم آمد. ما هفته ای یک مرتبه اغلب همدیگر را می دیدیم. بعدها به واسطه انتشار ماهنامه هفت با ما همکاری کرد؛ هفته ای یکی، دو روز او را آنجا می دیدیم. آدم بسیار خوش مشربی بود که با حضورش گرمای خاصی به محافل می داد؛ چه ورزشی و چه سینمایی. خاطره ای که از صدر در ذهنم نقش بسته به همان دوران همکاری برمی گردد که هر وقت در «زن روز» مطلبی می نوشت که به هر علتی نمی خواست با اسم خودش کار شود با اسم غزاله صدر منتشر می کرد. آن زمان غزاله خردسال بود و من با شوخی به حمیدرضا صدر می گفتم خوش به حال دخترت از کودکی نابغه است و از همین دو، سه سالگی مطالب به این خوبی می نویسد، قاه قاه می خندید. به هر حال غزاله هم اکنون خانم برومندی شده و این اواخر برای مادر و حمید در آمریکا همدم بود.
به نظر من حمیدرضا صدر قربانی دو چیز شد؛ یک فوتبال، همان گونه که گفتم خودش را فدیه فوتبال کرد برای جاانداختن اینکه فوتبال هم تفریح و سرگرمی بسیار خوبی است و هم مثل سینما جریان فرهنگی حساب می شود و قربانی چیز دیگر که از گفتنش معذور هستم. وی در مجموع از خانواده اصیل و آریستوکرات قدیمی بود. صدر تحصیلکرده ایران و انگلستان بود. دکترای برنامه ریزی شهری داشت ولی کمتر از رشته اصلی حرف می زد؛ هر چند ارتزاقش از رشته اصلی اش بود. او عضو هیات مدیره شرکت ساختمانی عمرانی بود. روزگارش از آنجا می گذشت. از مهم ترین خصوصیت های حمیدرضا صدر که امروز گفتنش لازم است اینکه هیچگاه منتظر درخواست یا پیشنهاد هیچ سردبیری نمی نشست که راجع به فلان شخصیت سینمایی بنویسد یا تحلیل ارائه دهد. او همیشه مطالب نوشته و آماده داشت، کافی بود که بعنوان مثال سردبیر مجله فیلم به او زنگ بزند، درباره فلان شخصیت سینمایی یا فلان فیلم مطلب بخواهد او بلافاصله برای مجله می فرستاد. همان دوره ای که ایمیل و فضای مجازی نبود، او مطالب را یا پست می کرد یا خودش حضوری می آورد، به قول خودش کشوی من مملو از نوشته هایی است که مقرر است بعدها چاپ و منتشر شود، البته بعضی مطالبش را در کتاب سینمایی و تاریخی منتشر نمود.
در مجموع قلم روان و سریعی داشت، آدم متعادلی بود هیچگاه اهل انتقاد به آن معنا نبود، البته اجازه بدهید اعتراف کنم که این اواخر که آلوده ورزش شده بود اخلاقش کمی تند شده بود و ادبیاتش فرق کرده بود و واژه هایی به کار می برد که در شأن او نبود. چند بار به او گفتم این واژه ها برای آدم اهل فرهنگ و هنر نیست و بیشتر از دهان و بیان ورزشکاران و فوتبالیست هاست، می خندید و می گفت آدم تغییر می کند ولی به هر جهت متاسفانه به رغم تلاشی که خودش، خانمش و دخترش کردند پس از سه سال جنگیدن با عفریت مرگ مغلوب شد و سینما و فوتبال دوستان ایران این چهره مثبت و مثبت اندیش را از دست دادند. به نظر من تلویزیون از این نظر حتی متضررتر از سینما شد برای اینکه حمیدرضا صدر یکی از محبوب ترین مفسران فوتبال بود. این اواخر حمیدرضا صدر را کوچک و بزرگ می شناختند و با او عکس می گرفتند که در زمینه کار خودش تبدیل گشته بود به سلبریتی.»
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب