واكنش مرادی كرمانی به نام گذاری كوچه به نامش
به گزارش بلک بلاگ هوشنگ مرادی کرمانی با قدردانی از اقدام برای نام گذاری چند کوچه و خیابان در تهران به نام او و چند چهره فرهنگی دیگر می گوید: کار بسیار خوبی کرده اند ولو اینکه عده ای مخالف باشند. وی در عین حال تاکید دارد در کتاب هایش زنده است و این ها مثل دورچین غذاست.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از ایسنا، در ادامه نام گذاری خیابان ها و کوچه ها به نام مشاهیر و چهره های فرهنگی و هنری همچون نویسندگان، شورای شهر تهران در اقدام اخیرش نام گذاری بعضی از کوچه ها و خیابان های شهر تهران به نام چهره هایی همچون صمد بهرنگی، مهدی آذریزدی، نجف دریابندری، فهمیه راستکار، مدیا کاشیگر، رضا سیدحسینی، هوشنگ مرادی کرمانی و محمد زهرایی را تصویب کرده است.
هوشنگ مرادی کرمانی، نویسنده پیشکسوت معاصر که مخاطبان کودک و نوجوان بسیاری هم دارد در گفتگو با ایسنا درباره این اقدام و نام گذاری خیابان ها و کوچه های شهر به نام نویسندگان و مشاهیر با شوخی می گوید: در بین این اسامی که در مقابل من هستند، شاید تنها نویسنده زنده هستم؛ جبار باغچه بان، نجف دریابندری، محمد زهرایی و صمد بهرنگی از دنیا رفته اند و فقط مرادی کرمانی زنده است و با اجازه دوستانم به نمایندگی از آنها هم حرف می زنم.
او با بیان اینکه برخی تنها وجه تکریم و تجلیل نویسنده را از این اقدام می بینند، می گوید: من این کوچه را ندیده ام و نمی دانم کجاست، مهم نیست برای اینکه نمی خواهم بخرم. در کرمان هم یک بلوار بزرگ و یک میدان به نام من گذاشته اند و در روستای مان هم یک خیابان به نام من است. ذات اینکه سراغ آدم هایی با این موقعیت فرهنگی رفته اند، خوب است. باغچه بان آدم کمی نبود؛ خیلی کار کرد و خیلی سختی کشید. همه این افراد حاصل سختی، رنج، تلاش و کوشش هستند. آنها بار فرهنگی جامعه را پیش برده اند. اگر نگوییم بیشتر از سربازی که جانش را در راه وطن گذاشته که مردم راحت باشند، به همان انداره قابل احترام و دوست داشتنی هستند. این افراد شهید فرهنگی هستند. جبار باغچه بان سال ها زندان بود، از بنایی آغاز کرد و گفته بود بچه های کر و لال را هم باسواد می کند. یا محمد زهرایی چندین نشر زد، نشرهای قابل اعتنا، برای اینکه کار ضعیف و دم دستی منتشر نمی کرد گرچه برخی به خاطر اینکه کارهای شان طول می کشید، اذیت شده بودند. زهرایی می گفت حرمت کتاب و نشر را باید نگه داشت. یا صمد بهرنگی طفلکی به دنبال این بود که کودکان را کتاب خوان کند و از این روستا به آن روستا کتاب می برد. یا ترجمه های دریابندری خود مبنای درجه یک زبان فارسی هستند، قلم دریابندری قلم شیرین و درستی بود، او گرفتار نثر ترجمه نشد؛ زمانی که ترجمه های وی را می خوانیم، آدم فکر می کند به زبان فارسی می خواند. او و مترجمانی مانند محمد قاضی برای زبان فارسی کار کردند. احترام به این ها خوب است.
مرادی کرمانی در ادامه خاطرنشان می کند: با این اقدام ما به جامعه بخصوص جامعه کودک و نوجوان ایران یاد می دهیم افراد زیادی بوده اند که با وجود نبود امکانات و تلخی هایی که در زندگی داشته اند تنهایی برای شما کار کرده اند؛ اکثرشان بچه فقیر بودند و از یک فاجعه اقتصادی و بی کسی و تنهایی عبور کرده و به درجه ای در جامعه رسیده اند. باید به بچه های نسل تازه بگوییم این ها هم حضور دارند. اگر به حق از سربازان وطن تجلیل می شود، این افراد هم شهدای فرهنگی هستند و کارهای بسیاری کرده اند تا چشم و گوش مردم را به موقعیت های فرهنگی کشور باز کنند. آنها فرهنگ ایران را روی دوش خود گذاشته و به خیلی از جاهای دنیا برده اند. نکته بعدی این است که مردم می فهمند دولتمردان در جایی که هستند، می توانند تصمیم بگیرند و تصمیم شان را عملی کنند. درباره بسیاری از این افراد در گذشته نمی شد حرف زد؛ مثلا جبار باغچه بان یا صمد بهرنگی. این ها کسانی هستند که بار فرهنگی چهار پنج نسل از جامعه را به دوش داشته اند، در تنهایی و بی کسی و در مصائب زندگی و عقاید سیاسی که داشتند، فرهنگ را بار آورده اند و لازم است مردم آنها را بشناسند و حرمت بگذارند. شاید تعدادی تصمیم گرفتند مانند جبار باغچه بان و صمد بهرنگی شوند.
او می افزاید: با عنایت به اینکه نام من هم در میان این اسامی هست، شاید صلاح نباشد تعریف کنم اما کار بسیار خوبی کرده اند ولو اینکه عده ای مخالف باشند. البته همیشه همینطور بوده است، عده ای خوش شان نمی آید. هرکسی ۲۰۰ اسم در ذهنش هست و می گوید چرا فلانی نیست و فلانی هست. این نمی گردد. قرار نیست همه را بگویند. دولت مردانی هستند که هم قدرت تصمیم گیری دارند و هم شجاعت بروز افکار خویش را دارند و حمایت می کنند و می گویند این ها را هم ببینید. این چیز کمی نیست. این اقدام باقی صالحات شورای شهر است؛ یعنی در زمانی که بودند و می توانستند کاری بکنند، انجام دادند.
نویسنده «قصه های مجید» و «شما که غریبه نیستید» تاکید می کند: اگر دفاع می کنم برای شخص خودم نیست، من در کتابم زنده هستم، در عین اینکه جایزه را دوست دارم و تشویق را دوست دارم باید بگویم این ها دورچین غذای اصلی هستند؛ یک آشپز خوش سلیقه در کنار کباب و ماهی، خیارشور و چند پر سبزی می گذارد تا قشنگش کند، کسی به خاطر دورچین غذا، رستوان نمی رود. اقدامات این چنینی دورچین هستند که کار را برجسته می کنند. یا مانند قاب عکس می مانند، عکسی را در چارچوب خوشگل کنده کاری شده می گذارند اما عکس مهم می باشد. کارهای صمد بهرنگی و حافظ و سعدی است که ماندگار است بی آن که بخواهم آنها را با هم مقایسه کنم. آنها در دوره ای که زندگی می کردند، کارهای مهمی انجام دادند. غزل حافظ را که می خوانید، لذت می برید، یا شاهنامه را که می خوانید احساس غرور می کنید، تجلیل از این افراد تجلیل از علم و هنر و دانش و فرهنگ و خرد است. مسؤلان گذشته از مزد معنوی، با این کار خودشان را ماندگار می کنند. انگار شما بخواهید در کنار یک آدم مهم بایستید و عکس یادگاری بگیرید.
مرادی کرمانی درباره وضعیت «قصه خانه» نیز می گوید: من نرفتم ببینم چه کار می کنند اما شنیده ام دکتر سعادتی شهردار منطقه ۱۲ از همسایه ها قیمت خانه شان را پرسیده اند، گویا می خواهند ملک کوچکی تهیه کنند تا موقعیتی دیدنی ایجاد شود.
منبع: بلك بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب