نگاهی به اولین تجربه های گرافیتی در ایران
مانیفست انقلاب بر دیوارهای شهر
به گزارش بلک بلاگ با پیروزی انقلاب اسلامی هنر دیوارنویسی هم تحت تأثیر قرار گرفت به صورتی که به باور خیلی از کارشناسان این حوزه، جریان نقاشی دیواری معاصر ایران با روزهای انقلاب ظاهر شد. دیوارنویسی ها و تصاویری که بیشتر از آنکه جنبه هنری داشته باشند، به خاطر اطلاع رسانی و اعتراض در ایام حکومت نظامی بر دیوارهای شهر نقش بستند.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از ایسنا، اوج هنر مردمی در ایران را در دیوارنگاره های سالهای منتهی به پیروزی انقلاب می توان دید. دیوارنگاری در این دوره، هنری مردمی به حساب می آمد که رسالتی اجتماعی و سیاسی بر عهده دارد؛ هنری که در سالهای بعد به شکل جدی تری ادامه پیدا کرد و اغلب آنرا در سه مقطع زمانی انقلاب، جنگ و بعد از جنگ تقسیم می کنند.
دیوارنگاری انقلاب، قبل از ۲۲ بهمن ماه ۵۷ و در یک حرکت مردمی و خودجوش ظاهر شد و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، گسترش یافت. شروع این جریان با گرافیتی ها و دست نوشته های مردمی همراه بود. کمی بعد، بعضی از هنرمندان هم به این جریان پیوستند و به خلق دیوارنگاره های انقلابی روی آوردند. آثار این دوره سفارش دهنده خصوصی یا دولتی نداشت و توسط مردم هدایت و کنترل می شد. در واقع دیوارنوشته های انقلاب آثاری کاملا مردمی و تلفیقی از نوشته ها و تصاویر ساده بودند. طبیعتا این دیوارنوشته ها و تصاویر چندان دارای وجوه هنری نبودند و صرفا به خاطر اطلاع رسانی در ایام سکوت و خفقان حکومت نظامی شکل گرفتند.
در ادامه می توانید بعضی از دیوارنویسی ها و گرافیتی های دوران انقلاب را تماشا کنید. در این دوره استفاده از روش استنسیل برای ترسیم چهره امام (ره) و یارانشان از جایگاه ویژه ای برخوردار بود که هنوز هم بعضی از آنها بر دیوارهای شهر مشاهده می شود (مسعود کوثری).
مسعود کوثری همینطور در کتاب «گرافیتی به منزله هنر اعتراض» اشاره می کند که «شاید اشکال خاص گرافیتی که در جریان و دوران بعد از انقلای شکل گرفته از نخستین تجربه هایی باشند که به گرافیتی به معنای امروزی آن نزدیکتر می شوند.»
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب