یك استاد دانشگاه:
سلبریتی ها حتی با كمك به فقرا هم در حال خدمت به خود هستند
به گزارش بلک بلاگ شاه قاسمی اظهار داشت: سلبریتی ها، حتی اگر صادقانه پول به فقرا بدهند درواقع به خودشان خدمت می کنند بدین سبب اگر قبول نمی نماییم که در خدمت سرمایه داری هستند، بطور قطع در حال خدمت به خود هستند.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از مهر، به همت پژوهشکده مطالعات فرهنگی و ارتباطات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و با همکاری کرسی ارتباطات علم یونسکو و انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات وبینار «فرهنگ شهرت و پورنوگرافی فقر» اجرا شد. در این جلسه احسان شاه قاسمی، عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در ابتدا به فرهنگ شهرت در جوامع مختلف و ازجمله ایران اشاره نمود و اظهار داشت: سلبریتی ها یا افراد مشهور در همه ی جوامع افراد تأثیرگذاری هستند و حتی از افراد علمی نیز مهم تر هستند و نقش مهمی در بسیج افکار عمومی دارند. در سالهای اخیر سلبریتی ها بنا بر سفارش ی مشاوران تبلیغاتی خود در حوزه هایی وارد شدند که اساساً هیچ تخصص و مدرکی ندارند و از این طریق می خواهند بیشتر خودرا مطرح کرده و از این طریق ثروت خودرا بالا برند. بعنوان مثال، در حوزه ی حقوق حیوانات یا بحث های محیط زیست وارد می شوند یا بعنوان سفیر ایدز و انرژی پاک مطرح می شوند، در صورتیکه در این عرصه ها اصلاً تخصصی ندارند. وی اشاره کرد: متفکران چپ اساساً معتقدند که سلبریتی ها در خدمت سرمایه داری هستند و کمک می کنند که سرمایه داری از خود تصویری انسانی و نیک خواه عرضه نماید. علاوه بر این، سرمایه داری از این طریق فقر را نه بعنوان یک مشکل ساختاری در جوامع، بلکه مشکل فردی معرفی می کند. شاه قاسمی به نظرات «ژیژک» در این رابطه اشاره نمود و اضافه کرد: وی معتقد می باشد که سلبریتی ها بین جهان سرمایه داری و جهان فقر پل می زنند. پول می آورند و مدرسه می سازند. بچه ای را به فرزندی قبول می کنند، به افراد فقیر پول توزیع می کنند و کارهایی نظیر این انجام می دهند که نام این، سرمایه داری بدون کافئین است! سرمایه داری را بدون سرمایه داری نشان می دهند. در حقیقت سرمایه داری بسیار متجاوز است و در آن همه چیز «خوار» به نظر می رسد، اما به کمک سلبریتی ها آرام به نظر می آید. پس جامعه ای که ممکنست شورش کند را آرام می کنند. شاه قاسمی در ادامه به بُعد دیگر این فرهنگ پرداخت و اظهار داشت: سلبریتی ها با خدمت شان درواقع به خودشان خدمت می کنند، حتی اگر صادقانه پول به فقرا بدهند. نمونه ی آن کنسرتی بود که چندسال پیش خواننده ها با هزینه ی خودشان آواز خواندند و پول زیادی که جمع شد را به آفریقا فرستادند. آنها نمی گویند که چگونه از این طریق سود شخصی به دست آوردند و درواقع در حال فریب ما هستند. در پس از همین کنسرت، فروش محصولات همه بی این خواننده هایی که در این کنسرت مشارکت داشتند، چندین برابر شد. پس تیم نامورساز برای آنها تعیین می کند که جلوی دوربین برود و با بیشترین نمایش، کمترین هزینه را بدهد و سود خودرا نیز به دست آورد. بدین سبب اگر قبول نمی نماییم که در خدمت سرمایه داری هستند، بطور قطع در حال خدمت به خود هستند. وی با ذکر نمونه های مختلفی از کارهای سلبریتی ها در ایران اشاره کرد: در ایران سلبریتی ها اگر سیاسی نباشند، می توانند برخی کارها را انجام دهند و در خیلی از موارد رسماً تخلف هم می کنند. از مردم پول گرفتند، اما به همان اندازه خرج نکردند. بنگاه های خیریه هم گاهی از این طریق پول شویی می کنند. در این رابطه ما هم مقصر هستیم که از آنها می خواهیم که به مناطقی که وضع بدی دارند، بروند. ما گاهی با آنها هم دست هستیم. رنج مردم را می بینیم و کمک به آنها را به سلبریتی ها می سپاریم و خیال خودمان را راحت می نماییم تا از احساس گناه خود بکاهیم. کنش خودرا با آنها هماهنگ می نماییم و حتی انفعال خودمان را به سلبریتی می دهیم با این تصور که مشکل حل خواهد شد. این پژوهشگر فرهنگ شهرت اضافه کرد: من این صنعت نیکوکاری را ساختار علمی دادم و از آن تشبیه به پورنوگرافی کردم. پورن یک واژه ی تحقیرآمیز است و ارزان ترین طبقه ی مردم هستند که هیچ هنری ندارند و در نهایت تنها بدن شان را در اختیار دیگران قرار می دهند. تصویری هم که سلبری تیها بوسیله آن خودرا مطرح می کنند در ذات خودش پورنوگرافی دارد. عکس کپی از ما و جعلی است و اصالت ندارد و پس یک چیز تحقیرآمیز است و وجوه پورنوگرافیک دارد. شاه قاسمی به وجوه دیگر این شباهت اشاره نمود و اشاره کرد: لذت دیداری و لذتی که از دیدن تصویر یک مدل وجود دارد، به صورتی شبیه عمکرد پورنوگرافی است که دعوت به جذابیت تصویر صورت می گیرد. در حوزه ی فقر هم اصل بر این است که از جذابیت تصویر استفاده و آفریقایی را نشان دهید تا نگاه خیره غربی را بهتر جذب کنید. پس در همین تصاویر فقر هم، تصاویر زنان سه برابر تصاویر مردان است. ۶۰ درصد عکسهایی که برای خیریه ها به کار می رود، زنان و کودکان را بعنوان قربانی نشان می دهند. در حقیقت شبیه پورنوگرافی واقعیت برساخته و بدن برهنه ساخته و پرداخته می شود. وی وجه دیگر تشابه را «تکبر» دانست و اشاره کرد: در هر دو، نوعی نگاه از بالا وجود دارد. در حوزه ی فقر راحت در مبل نشستید و تصاویر فقر را می بینید و در پورنوگرافی هم این چنین است. علاوه براین کثرت تصاویر پورنوگرافی آنرا تبدیل به تصاویر عادی می کند. در تصاویر فقر هم همین اتفاق می افتد. انبوه تصاویر فقر آنرا به تصاویری معمولی تبدیل می کند و به سیاست زدایی و کرخت زایی منجر می شود. همین طور در پورنوگرافی فقر نوعی ساده سازی وجود دارد و مسئله ی پیچیده ی فقر را در قالب یک کمک ساده قابل حل معرفی می کند، همانطور که در پورنوگرافی و رابطه ی جنسی شاهد این ساده سازی هستیم که آنرا از چارچوب خود جدا و عرضه می کند. در ساده سازی هیچ گاه متوجه نمی شویم که مشکل واقعی فقر از کجا نشأت می گیرد و دلیلهای واقعی فقر چیست؟ این استاد دانشگاه در آخر با تاکید بر این که سلبریتی ها قدم اساسی برای حل معضل برنمی دارند و فقط به دنبال خدمت به خود هستند گفت: این امید وجود دارد که با کارهای پژوهشی و انتشار کتاب های جدید خارجی و ایرانی در این عرصه بتوان سطح آگاهی را در این عرصه بالا برد و از این که مردم زمینه ساز تقویت این جریان شوند، تا حدودی جلوگیری کرد.
منبع: بلك بلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب