ارتباط تئاتر، داس و آتش سوزی
به گزارش بلك بلاگ یك هنرمند یاسوجی كه از آتش سوزی جنگل های این منطقه غمگین است، اعتقاد دارد كه گفتگو می تواند امكانات و راه های تازه را به ما نشان بدهد. آن وقت خشم مان را بر روی طبیعت با آتش زدن كوه نشان نمی دهیم و با داس به جان داشته های مان نمی افتیم.
خیلی از کسانی که تئاتر ایران را ـ و نه فقط تئاتر تهران ـ را پیگیری می کنند، رضا گشتاسب را می شناسند؛ نمایش نامه نویسی که سال هاست در یاسوج دست به قلم دارد و نمایشنامه هایی را به نگارش در آورده که از نظر اهل فن، آثاری قابل تامل است و جوایز گوناگونی را هم برایش به ارمغان آورده است.
این نویسنده که مانند هر انسان اهل ذوق دیگری از آتش سوزی جنگل های منطقه زندگی اش، اندوهگین است، با نگارش یادداشتی توضیح می دهد که تئاتر چگونه می تواند بستری برای برقراری گفتگو ایجاد کند تا آدم ها بیاموزند خشم شان را با سخن گفتن تخلیه کنند و با داس و آتش به جان سرمایه های انسانی و طبیعی سرزمین مادری شان نیفتند.
این یادداشت را عینا با همان ادبیات در ایسنا می خوانید:
«تئاتر باید بتواند مسیر درست مناسبات خودش با رفتار و مناسبات اجتماعی را پیدا کند. یکی از این ابزار که در کنار طرح مسئله و بیانگری آن مهم می باشد امکانِ گفتگو است. تئاتر رعایت قواعد دمکراسی را مسئله ی مهم خودش می داند. هم از باب عقیده و ایدئولوژی و هم از لحاظ تکنیکی. نیاز دارد که دو سوی کشمکش و دعوا از قدرتی یکسان برخوردار باشند تا اثر واجد کشش و تعلیق باشد و مخاطب را بعنوان همراهی نگران در کنار خود داشته باشد. برای این امر به دو سوی تخاصم قدرتی یکسان می دهد و تولیدکننده از جناح نزدیک به عقیده خود دست کم جانبداریِ عریان و تصریحی نمی کند.
اگر تئاتر بتواند ضرورت گفتگو محوری را به تماشاکن خودش آموزش بدهد، خیلی از مشکلات پیش روی جامعه از پیچیده تر شدن بی مورد نجات پیدا می کنند. پرخاشگری جای خودش را به اندیشیدن می دهد. در گفتگو می آموزیم که نباید یک سویه به قضاوت نشست. این جا چون مسئله مشکلات اخلاقی و جرم های موجود در جامعه هست، باید بگویم خیلی از جنایات ناشی از همین قضاوت هاست. ما در مقام کنشگر چون خشم از کنش قبلی در وجود ما دارد شعله می کشد، تنها یک دلیل برای کنش گر مقابل متصور هستیم و خشم، اجازه ی بررسی مسیرهای دیگر را به ما نمی دهد. ازاین رو دست به کنشی می زنیم که کسی دیگر برای ما انتخابش کرده. انتخاب خود ما نیست. گفتگو می تواند امکانات و راه های تازه را به ما نشان بدهد. آن وقت خشم مان را بر روی طبیعت با آتش زدن کوه نشان نمی دهیم. با داس به جان داشته های مان نمی افتیم.»
از رضا گشتاسب نمایش نامه های «چند روایت نامعتبر»، «ندیدنی»، سه گانه «سوءظن و سوسک»، «سه روایت از مردن در یکروز مه آلود»، «خواب برهنه‌ی برف»، «خرگوش سفید»، «مه آلود مثل یک شب»، «مثل روز»، «چاقوی دم کرده‌ی شب»، «یک هفته راه رفتن در بهشت» و... را دیده ایم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب