نیم قرن با بورخس درباره نویسنده شهیر آرژانتینی
یوسا با صداقت یك منتقد ادبی از بورخس نوشت
به گزارش بلك بلاگ ماریو بارگاس یوسا در جدید ترین كتابش به سراغ بورخس رفته و با گردآوری مطالبی درباره وی همچون دو مصاحبه خودش با بورخس، به نقد آثار وی پرداخته است.
به گزارش بلک بلاگ به نقل از ال پایس، زمانی که خورخه لوییس بورخس در آمریکای لاتین فقط بعنوان یک آرژانتینی عجیب وغریب شناخته می شد، همه در فرانسه او را بعنوان بزرگ ترین نویسنده قرن بیستم می شناختند. سال ۱۹۶۳ ماریو بارگاس یوسا در پاریس بود، برای همین او توانست در مراسم بین المللی ثبت اثر دست نویسنده «ویرانه های مدور» و «الف» شرکت نماید.
آن موقع، این نویسنده ۲۷ ساله اهل پرو کتاب «شهر و سگ ها» را سال ۱۹۶۲ منتشر نموده بود و تازه داشت اوج گیری ادبی خویش را آغاز می کرد، برای همین او هنوز مشغول کار بعنوان خبرنگار برای آراف آی بود. ازاین رو وقتی کتابخانه دار نابینا ۶۴ ساله وارد پاریس شد، یوسا توانست با او مصاحبه کند.
او با احساسات غیرقابل انکار اما با رفتار رسمی یک خبرنگار از بورخس درباره یکی از ملاقات هایش در برلین پرسید و بورخس هم با مزاح معمول خود پاسخ داد: «از این نظر خوشایند بود که توانستم با خیلی از همکارانم صحبت کنم. اما در مورد نتایج آن کنگره ها، به نظرم کاملاً منفی هستند. به نظر می آید زمانه سبب می شود اینطور باشیم. سبب تعجب و اندوه من بود که در ملاقات با تعدادی از نویسندگان تا این حد کم درباره ادبیات صحبت شود و این همه به سیاست؛ موضوعی که خسته کننده است، پرداخته شود.»
این مصاحبه به یادماندنی بخشی از «نیم قرن با بورخس» است، کتابی جدید توسط ماریو بارگاس یوسا که در آن او تمام نوشته های خود از دو مصاحبه اش (آخری در سال ۱۹۸۱ در بوینوس آیرس بود که بورخس بسیاری از آن بدش آمد چون یوسا جرات کرد بگوید کسی در خانه اش خبررسانی می کند) و سخنرانی ها، نقدها و مقاله هایش درباره آثار نویسنده آرژانتینی را گرد هم آورده است. با وجود تمام تفاوت های شخصی و ایدئولوژیکی که یوسا با بورخس داشت، وی در این کتاب کیفیت یک منتقد ادبی را حفظ می نماید و به آثار این نویسنده می پردازد که تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۶ همیشه کاندیدای دریافت جایزه نوبل ادبیات بود.
نباید فراموش کرد که وقتی گابریل گارسیا مارکز در سال ۱۹۸۲ و یوسا در سال ۲۰۱۰ جایزه نوبل ادبیات خویش را دریافت نمودند، هر دو در سخنرانی شان از بورخس یاد کردند و گفتند حیرت انگیز است که این نویسنده آرژانتینی نوبل نگرفته چون می توان از او برای هر چیزی نقد کرد غیر از قابلیت هایش در نویسندگی.
صداقت یک منتقد ادبی که همیشه می داند چطور باید فراتر از تفاوت ها حرکت نماید، که در عین حال نشانی از علاقه و احترام بین نویسندگان هم هست، در شعری نمایان است که یوسا در ابتدای کتاب خود به بورخس تقدیم می کند. وی همینطور می نویسد: «او زبان اسپانیایی پرتلاطم را که پر از صدا و خشم است، تبدیل به زبانی دقیق، ظریف و شفاف کرد. او از ظریف ترین و شکیل ترین نویسندگان دورانش بود.»
خواندن آثار نقد ادبی یوسا همیشه جالب است و می تواند حیرت انگیز باشد که وی تا چه حد می تواند کار حرفه ای اش را فراتر از ایده های سیاسی حفظ کند. این مساله را می توان آشکارا در نقدهایش از آثار گابریل گارسیا مارکز، فردی که با او دعوا کرده بود، یا مقاله هایش درباره آثار خوان کارلوس اونتی دید.
یوسا رمان نویس تم های موضوعی عظیم و بورخس شاعر، مقاله نویس و داستان سرای دنیاهای خیالی و کتابخانه های بی انتها است. آثار آنها نمی تواند دیگر بیشتر از این متفاوت باشند، اما یوسا که کار نقد ادبی را از دوران دانشگاه آغاز کرد، در کتابش تفاوت ها را کنار می گذارد.
در دومین مصاحبه ای که یوسا در سال ۱۹۸۱ با بورخس انجام داد، کاملاً مشخص است که بورخس مصاحبه را جدی نگرفت. در کتاب یوسا، مخاطب می خواند که نویسنده پرویی به این نکته اشاره می کند که نام گربه بورخس، بِپو است. نویسنده آرژانتینی به یوسا گفت این نام را به افتخار گربه لرد بایرون برگزیده است. اما آدولفو بیوی سزارس در کتاب خاطراتش می گوید: «می دانم که گربه بورخس (که واقعاً متعلق به دختر فنی، کارمندش است)، پپو نام داشت و بورخس به خاطر اینکه از آن اسم خوشش نمی آید آنرا بپو، قهرمان شعر بایرون صدا می کرد.
شاید بخشش معجزه ای باشد که نویسندگان بزرگ می توانند ارائه کنند. همانطور که دبلیو. اچ. آدن نویسنده گفت، آثار نویسندگان می تواند بخشش آنها باشد. یوسا هم با جدید ترین کتاب خود بورخس را می بخشد و احتمالاً خوانندگان یوسا هم همین کار را خواهند کرد.
این کتاب در ۱۱۲ صفحه از جانب انتشارات آلفاگورا به زبان اسپانیایی انتشار یافته است.
منبع: blackblog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب