علیرضا لبش، تقدیرشده مهرگان عنوان كرد
ناشرانی كه به زور كتاب چاپ می كنند
بلك بلاگ: علیرضا لبش درحالی از ناشرانی كه به زور و با اكراه كتاب چاپ می كنند و جایزه های دولتی كه مصلحت گروه شان را درنظر می گیرند می گوید كه معتقد می باشد جایزه های ادبی قلیل شده اند و فضای ادبیات در حال كوچك شدن است.
نویسنده کتاب «بوطیقای شیطان» که در بخش مجموعه داستان نوزدهمین و بیستمین دوره جایزه «مهرگان ادب» شایسته تقدیر شناخته شده است، در گفت و گو با ایسنا درباره کیفیت برگزاری جایزه های ادبی خصوصا در حوزه داستان اظهار نمود: البته «جایزه ها» نه، «جایزه»؛ دیگر «هایی» وجود ندارد، جایزه های ادبی قلیل شده اند. هم اکنون در حوزه داستان در میان جایزه های خصوصی فقط جایزه «مهرگان» و در میان جوایز دولتی هم فقط جایزه «جلال» باقی مانده است. در شعر هم در بخش خصوصی جایزه «شعر خبرنگاران» و در بخش دولتی هم جایزه «شعر فجر»؛ یعنی آن دوره ای که «جایزه ها» بودند گذشته و به «جایزه» رسیده است. این موجب تأسف است که به هزار دلیل تعداد جایزه های ادبی قلیل شده و این نشان میدهد فضای ادبیات در حال کوچک و کوچک تر شدن است.
او در ادامه اظهار نمود: جایزه «مهرگان» از بین دوهزار کتابی که در سال ۹۶ و ۹۷ به چاپ رسیده، انتخاب می کند و در نهایت پنج کتاب به مرحله نهایی می رسد، این کتاب ها اکثرا آن هایی هستند که در جوایز دولتی دیده نمی شوند. هیچ یک از این ها در جایزه «جلال» حتی نامزد هم نشدند.
لبش با اشاره به تفاوت بین جایزه های دولتی و خصوصی اظهار داشت: من تا حدی با روال جایزه «مهرگان ادب» آشنایی پیدا کرده ام، روال خیلی سلامتی را طی می کند و داورانی که در این جایزه هستند آدم های بسیار سلیم النفسی هستند و خود دبیر جشنواره هم آدم پیگیر و سالمی در کارشان هستند. در کل می خواهند اتفاقی که دنبال آن هستند بیفتد و فقط نفس ادبیات برای شان مهمست و برای آنها هیچ اهمیتی ندارد که کتاب مربوط به کدام جناح و به کجا وابسته است، فقط ادبیات برای شان مهمست و رزومه نویسنده برای شان هیچ اهمیتی ندارد.
این طنزپرداز اضافه کرد: اما در جوایز دولتی معمولا مصلحت حرف اول را می زند، یعنی دبیران و داوران مصالح گروه شان برای شان خیلی اهمیت دارد و می گویند که مثلا «اگر به فلان نویسنده جایزه ندهیم ناراحت می شود و فلانی باید جایزه بگیرد.» پشت جوایز دولتی پول است و این پول موثر است، اما در جوایز خصوصی پولی نیست. واقعا نیاز است که جوایز خصوصی تقویت شوند و بجای یک دانه، ده تا باشند. در این دوره ای که منتقدها و مطبوعات کارشان را به درستی انجام نمی دهند و ما مطبوعات آزاد و منتقدان فراجناحی نداریم که کتاب ها را نقد کنند و درباره شان حرف بزنند و بر خواننده تاثیر بگذارند و او را هدایت کنند، جوایز می توانند هدایت کننده باشند و تاثیر بگذارند.
او با بیان این که نگاهش به خواننده و مخاطب ادبیات و همین طور جوایز و منتقدان منفی است اظهار نمود: من معتقدم که حدودا ادبیات مخاطبش را از دست داده و با تیراژ ۲۰۰، ۳۰۰ تا که امروز داریم نه مخاطبی وجود دارد و نه اسمش ادبیات است.
علیرضا لبش با اشاره به تمایل نداشتن ناشران به چاپ داستان کوتاه بیان کرد: یکی، دو سال است که من می بینم ناشران مان هیچ تمایلی به چاپ داستان کوتاه ندارند، به این علت که می گویند داستان کوتاه خواننده و مخاطب ندارد و کتاب روی دست شان می ماند. داوران در بیانه جایزه «مهرگان ادب» تاکید داشتند که حرکت رمان متوقف شده و حرکت داستان کوتاه رو به جلو است و این نشان میدهد که داستان کوتاه ما در حال پیشرفت است، با وجود این که هیچ مخاطبی در دسترس نیست و ناشرها به زور و حتی با اکراه کتاب چاپ می کنند، اما نویسنده ها از جان مایه می گذارند، خصوصا نویسندگان داستان کوتاه.
این داستان نویس که معتقد می باشد نوشتن داستان کوتاه بسیار مشکل تر از رمان است، اظهار داشت: در رمان می توان پرگویی کرد، اما در داستان کوتاه حق این را که یک کلمه اضافه به کار ببرید ندارید و این خیلی دشوار است. اما متاسفانه داستان کوتاه هم توسط مخاطب و هم توسط ناشر مورد بی مهری قرار دارد. نویسنده ای که سال ها تلاش می کند یک مجموعه داستان کوتاه فراهم آورد، در نخستین برخوردش با ناشر در ذوقش می خورد و ناشر می گوید «من داستان کوتاه چاپ نمی کنم و رمان چاپ می کنم»، بعد هم اگر چاپ کنند، مخاطب ندارد و دیده و خوانده نمی گردد و آن قدری که به رمان توجه می شود، به داستان کوتاه توجه نمی گردد، در صورتیکه پیش برنده ادبیات داستانی ما در این سال ها داستان کوتاه بوده و به جرأت می توانم بگویم در زبان فارسی هیچ رمان بزرگی نوشته نشده است. حدودا همه رمان ها یک واگویه درونی هستند و ما چیزی در معنای واقعی کلمه رمان در زبان فارسی نداریم. ولی داستان های کوتاه بسیار درخشانی داریم و اصلا سنت ما، سنت رمان نیست و سنت داستان کوتاه است.
نویسنده «بوطیقای شیطان» همین طور درباره کتابش توضیح داد: کتاب من شامل هفت داستان کوتاه است که هر کدام حدود ۲۰ صفحه است. فضای داستان ها سوررئال و کمی طنز سیاه است، البته که هر یک فضای خاص خودرا دارد، ولی در کل چند هنرمند هستند که در فضای کاری شان اتفاقات خاص و عجیب و غریب می افتد، برخی های شان با شیطان ملاقات می کنند و از آنها خواسته می شود که هنرشان را با چیزی معامله کنند. در کل نگاهی به تم دکتر فاستوس یا فاوست گوته داشته ام.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب